Zdarza się niekiedy, że wszystkimi powyższymi metodami wierceń nie jesteśmy w stanie wykonać planowanego otworu badawczego. Sytuacja taka ma najczęściej miejsce kiedy musimy przeprowadzić wiercenia w litej skale. Jedynym sposobem osiągnięcia wymaganej przez Zleceniodawcę głębokości jest użycie wiertnicy mechanicznej przystosowanej do wierceń rdzeniowanych. Metoda ta pozwala na uzyskanie próbki w nienaruszonym stanie, co umożliwia kompleksowe określenie jaj parametrów fizyko-mechanicznych.
W przypadku kiedy mamy wykonać wiercenia których głębokość przekracza 13,0 metrów, wykorzystujemy w tym celu wiertnicę mechaniczną. Zainstalowane na podwoziu samochodu terenowego urządzenie z niezależnym napędem hydraulicznym jest w stanie osiągnąć głębokość otworu 30,0 metrów. Do wierceń najczęściej wykorzystujemy świdry ślimakowe – szneki, którymi w krokach co 1,5 metra osiągamy wymagany poziom rozpoznania gruntowego.
Najprostszy sprzęt którego używamy do wykonywania otworów badawczych jest ręczny zestaw wiertniczny firmy Eijkelakmp. Mimo swej prostoty, posiada on masę zalet: jest lekki i nie zajmuje dużo miejsca, więc przenoszenie go na większe odległości nie sprawia żadnych problemów. Zazwyczaj korzystamy z niego w celu wykonania płytkich odwiertów do głębokości 3,0 – 4,0 metrów w sprzyjających warunkach gruntowo-wodnych. Ograniczenia w jego stosowania to natrafienie na wody gruntowe (nie ma możliwości użytkować go poniżej zwierciadła wód podziemnych) oraz obecność w podłożu większych ziaren żwiru, kamieni lub okruchów skał. Gdy tylko natrafimy na w/w domieszki, niezwłocznie kontynuujemy dalszą pracę używając sprzętu udarowego.
Podstawowym sposobem, którym wykonujemy większość prac terenowych są wiercenia udarowe. Z wykorzystaniem młota udarowego – wyburzeniowego Wacker lub Cobra wbijamy stalowe próbniki rdzeniowane o długości 1,0 lub 2,0 metrów. Następnie za pomocą hydraulicznej wyciągarki, wydostajemy z gruntu, wcześniej wbity próbnik. W momencie kiedy próbnik jest już na powierzchni nie pozostaje nam nic innego jak rozpoznanie profilu gruntowego w danym zakresie głębokości. Z wykorzystaniem tej metody wierceń, możemy wykonywać otwory o maksymalnej głębokości 13-15 metrów. Niewątpliwe zalety tego sposobu rozpoznania podłoża to szybkość i w przypadku kiedy jesteśmy w stanie dojechać idealnie na punkt badawczy umiarkowany wysiłek fizyczny.
